Pyetja:
A lejohet t’i lexojmë lajmet për skandalet e të famshmëve?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut. Paqja dhe bekimet e Allahut qofshin mbi Muhamedin, të Dërguarin e Tij, ﷺ.
Një pjesë e korrupsionit mediatik që ka planifikuar perëndimi është se ata e kanë bërë një nga detyrat e mediave zbulimin e jetës personale të njerëzve të famshëm dhe spiunimin e tyre, me arsyetimin se masat kanë të drejtë të dinë për sekretet e jetës së tyre, sepse janë të famshëm.
Disa grupe gazetarësh në shoqëritë muslimane i kanë imituar ata në atë korrupsion, pastaj kjo e keqe u përhap në faqet e internetit të mediave sociale. Por ata nuk u ndalën në spiunimin e tyre; përkundrazi, çështja u përkeqësua, pasi disa prej tyre kanë fabrikuar histori dhe fotografi për çdo person që e urrejnë dhe e marrin si armik.
Muslimani duhet të tregojë kujdes për hir të besimit të tij dhe të shmangë shikimin e faqeve të tilla të internetit, sepse:
Ose do të flasin për dikë të cilit nuk i lejohet përgojimi, kështu që shikimi i çdo skandali që publikohet rreth tij do të jetë një lloj miratimi i atij përgojimi, i cili nuk lejohet.
Transmetohet nga Adij ibën Adij, nga el-Urs ibn Amirah el-Kindi, se Pejgamberi ﷺ ka thënë: “Nëse bëhet mëkat në tokë, ai që e sheh atë dhe e urren – ose e denoncon – është si ai që nuk e ka parë, dhe ai që nuk e sheh por e miraton është si ai që e sheh.” [1]
Ajo që kërkohet nga muslimani është të denoncojë të keqen, edhe nëse kjo është vetëm në zemrën e tij, por ndjekja e lajmeve për skandalet dhe kërkimi i detajeve të tyre është në kundërshtim me denoncimin e së keqes në zemrën e dikujt; përkundrazi, muslimanët duhet t’i shmangin këto raporte që pushtojnë privatësinë e njerëzve.
Ose do të flasin për dikë që lejohet përgojimi, sepse ai bën mëkat haptazi dhe mburret me të. Edhe në këtë rast, muslimani duhet të shmangë leximin për këto skandale, për shkak të të këqijave që përfshijnë.
Ibn Tejmije ka thënë:
Ky është një parim madhor i sheriatit, siç e shpjeguam në diskutimin tonë mbi parimin e ndalimit të mjeteve (që çojnë në të keqe), dhe shpjeguam se çdo vepër që shpie në një haram të madh do të jetë shkak për shumë të këqija dhe korrupsioni. Pra, nëse nuk ka ndonjë interes të qartë sheriatik për t’u shërbyer nga ai veprim, dhe pasojat e tij të këqija do të tejkalojnë çdo interes të shërbyer, është e ndaluar. Në fakt, çdo shkak që çon në ligësi është i ndaluar nëse nuk ka përfitim të qartë që i tejkalon pasojat negative. Po në lidhje me atë që shumë shpesh ka nevojë për keqbërje? [2]
Temat skandaloze çojnë në keqbërje të dukshme:
1. Bëhet që njerëzit të desensibilizohen dhe ta konsiderojnë ligësinë dhe korrupsionin si asgjë serioze, dhe përhapjen e lajmeve për këto gjëra dhe transmetimin e tyre mes njerëzve, deri në atë pikë sa gradualisht ata mësohen të ndodhin gjëra të tilla dhe nuk ndiejnë më inat. ndaj tyre ose ndjejnë se janë të neveritshëm. Kjo është nëse nuk i duken këto gjëra argëtuese dhe ndihen të prirur t’i ndjekin këto skandale dhe t’i kërkojnë ato.
2. Përzien të vërtetën me të pavërtetën.
Transmetohet se Ebu Kilabe ka thënë: Ebu Mesudi i tha Ebu Abdullahut – ose Ebu Abdillah i tha Ebu Mesudit: Çfarë ke dëgjuar të thotë i Dërguari i Allahut ﷺ duke thënë, ata thanë? Ai tha: E kam dëgjuar të Dërguarin e Allahut ﷺ duke thënë: “Sa zakon i keq, të thotë njeriu, thanë ata”. [3]
Transmetohet se el-Mugheerah ibn Shu’be ka thënë: Profeti ﷺ ka thënë: “Allahu ju ka ndaluar mosbindjen sfiduese të nënave, varrosjen e vajzave të gjalla dhe mbajtjen e detyrimeve të të tjerëve duke marrë atë që nuk është e drejta juaj; dhe Ai nuk i pëlqen thashethemet për ju, duke bërë shumë pyetje dhe duke humbur para.” [4]
3.. Ka disa për të cilët mund të lejohet përgojimi dhe kjo mund të përshkruhet nëse bëhet për një qëllim të mirë.
Hafidh Ibn Haxheri ka thënë:
Dijetarët thanë: Lejohet përgojimi kur është për një qëllim që është legjitim sipas mësimeve islame, kur është mënyra e vetme për të arritur atë qëllim. [5]
Por nëse nuk ka ndonjë qëllim të shëndoshë për t’u shërbyer me të, atëherë ai nuk është i paraparë, si në rastin e atyre që duan të propagandojnë skandale, sepse në atë rast shkakton dëme dhe nuk i shërben asnjë qëllimi.
Es-Sanani ka thënë:
Shumica e dijetarëve thonë se lejohet t’i thuhet keqbërësit: O keqbërës, o ngatërrestar, dhe lejohet t’i referohesh atij me terma të tillë në mungesë të tij, me kusht që t’i thuhet me qëllim këshillimi të sinqertë. atë ose duke paralajmëruar të tjerët për situatën e tij, ose për t’i penguar të tjerët të bëjnë të njëjtën gjë si ai, jo me qëllim të thashethemeve. Pra, është thelbësore që qëllimi të jetë i shëndoshë. [6]
Allahu e di më së miri.
islamqa.com
————————–
[1] Ebu Davudi (4345)
[2] “El-Fetaua el-Kubra” (4/465)
[3] Ebu Davudi (4972)
[4] Buhariu (2408) dhe Muslimi (593)
[5] “Fet’h el-Baari” (10/472)
[6] “Subul es-Selaam” (8/294)
