Pyetja:
A lejohet e ashtuquajtura detyrë e leximit të fytyrave të njerëzve?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Së pari: Disa nga ata të cilëve Allahu u ka dhënë gjykim të thellë janë në gjendje të kuptojnë karakterin e njerëzve nga shprehjet e tyre të fytyrës. Kjo përmendet në ajetin në të cilin Allahu i Lartësuar thotë: “Sadakaja është për të varfërit që janë të kufizuar për rrugën e Allahut, të cilët nuk mund të lëvizin nëpër tokë. Një (person) injorant do t’i mendonte ata të mjaftueshëm për shkak të përmbajtjes së tyre, por ju do t’i njihni ata nga shenja e tyre.” (Bekare: 273)
“Gjurma e tyre është në fytyrat e tyre nga gjurma e sexhdes.” (Fet’h: 29) Ose ata janë në gjendje ta kuptojnë këtë nga të folurit e tyre, i cili përmendet në ajetin: “dhe ti do t’i njihje nga shenja e tyre; por me siguri do t’i njihni ata me tonin e të folurit.” (Muhamed: 30)
Ibn Kajimi ka thënë duke komentuar këtë ajet: Ajo që nënkuptohet është se Allahu xh.sh., ka pohuar se Profeti duhet të dijë për ta nga toni i fjalës së tyre, sepse të dish për folësin dhe atë që ai fsheh në zemrën e tij është më e saktë sesa ta zbulosh atë duke shikuar tiparet dhe shprehjet e fytyrës së tij, sepse fjalët që shqipton një person japin një tregues më të madh të asaj që ka në zemër sesa tiparet e fytyrës së tij. Intuita ka të bëjë me dy gjëra: shikimin dhe dëgjimin. [1]
Shejh Ibn Uthejmini ka thënë: Allahu i Lartësuar u ka dhënë shumë njerëzve dituri dhe intuitë përmes së cilës ata mund të njohin karakterin dhe rrethanat e një personi në bazë të tipareve të fytyrës dhe mënyrës sesi ai i shikon gjërat dhe nga disa fjalë të tij, siç Allahu i Madhëruar. Ai qoftë i lartësuar, thotë: “por ju me siguri do t’i njihni ata nga toni i fjalës së tyre.” (Muhamed: 30) [2]
Ibn el-Kajjim e quajti këtë intuitë “intuitë të bazuar në besim” dhe ai tha në lidhje me shkakun, realitetin dhe origjinën e saj: Shkaku i saj është drita që Allahu ndriçon në zemrën e njeriut, me anë të së cilës dallon të vërtetën nga e rreme, të mirën nga e keqja, atë që thotë të vërtetën dhe atë që gënjen. Realiteti i tij është se është një mendim që i ndodh një personi që përjashton të kundërtën. Ky mendim vjen në mendje si një luan që sulmon gjahun e tij.… Kjo intuitë është në përpjesëtim me forcën e besimit të dikujt, kështu që ai që është më i fortë në besim ka intuitë më të fortë. Origjina e këtij lloji të intuitës është drita dhe jeta që Allahu i Lartësuar ia dhuron kujt të dojë nga robërit e Tij dhe zemra e tij ringjallet dhe ndriçohet nga kjo, kështu që kjo intuitë vështirë se gabohet. Allahu thotë: “Dhe a është ai që ka vdekur dhe Ne e ngjallëm dhe i bëmë dritë me të cilën të ecë mes njerëzve, si ai që është në errësirë dhe nuk del prej saj?” (Enam: 122)
Ai ishte i vdekur nga mosbesimi dhe injoranca, pastaj Allahu e ringjalli me besim dhe dituri, dhe me anë të Kuranit dhe besimit, i dha dritë me anë të së cilës ai do të jetë në gjendje të ndërveprojë me njerëzit në mënyrën e duhur, dhe do të jetë në gjendje të ecë nëpër errësirë. [3]
Së dyti: Për sa i përket leximit të fytyrave, kjo është një lloj intuite që quhet “intuitë e bazuar në pamjen fizike”. Ibn Kajimi ka thënë: Lloji i tretë i intuitës është intuita e bazuar në pamjen fizike, të cilën mjekët dhe të tjerët e kanë diskutuar, dhe kanë gjetur indikacione në pamjen fizike të qëndrimit dhe karakteristikave të një personi, për shkak të lidhjes ndërmjet tyre që është caktuar nga urtësia e Allahut, si p.sh. si përfundim mbi bazën e një koke jashtëzakonisht të vogël se një personi i mungon arsyetimi; dhe konkluzioni në bazë të kokës së madhe dhe gjoksit të gjerë se një person ka qëndrim të mirë dhe është i durueshëm dhe i lehtë; konkluzioni në bazë të një gjoksi të ngushtë se një person është i paduruar; konkluzioni në bazë të një syri të shurdhër dhe të lodhur se një person është mendjemprehtë dhe i pandjeshëm; duke konkluduar në bazë të bardhësisë së skajshme të syrit me disa skuqje se njeriu është i guximshëm, trim dhe i zgjuar, dhe nëse syri është i rrumbullakët me pak skuqje dhe zhvendoset nga njëra anë në tjetrën, ai është i pabesë dhe i pabesueshëm.
Intuita fokusohet më së shumti te syri, sepse është pasqyra e zemrës dhe tregon se çfarë përmban. Pastaj fokusohet te gjuha, sepse ajo është lajmëtar dhe interpretues i zemrës. Intuita gjithashtu nxjerr përfundime për karakterin e një personi nga ngjyra e syve dhe çdo lajthitje në to. Po kështu, ata nxjerrin përfundime nga flokët dhe sa kaçurrelë apo të drejtë janë, për inteligjencën dhe karakterin e një personi. Origjina e kësaj intuite bazohet në idenë se një imazh fizik i rregullt dhe i ekuilibruar pasqyron një qëndrim dhe shpirt të ekuilibruar dhe se nëse një person është i ekuilibruar fizikisht, sjelljet, qëndrimet dhe veprat e tij gjithashtu do të jenë të balancuara, ndërsa nëse pamja e tij fizike është jashtë zakonit, atëherë qëndrimi dhe veprat e tij nuk do të jenë të balancuara. Kjo vlen nëse një person lihet në prirjen dhe natyrën e tij (pa asnjë udhëzim). [4]
Ky lloj i intuitës dhe leximit të fytyrave ndonjëherë është i vlefshëm dhe ndonjëherë është i gabuar. Ajo që ata thonë për lidhjen midis disa tipareve të fytyrës dhe karakteristikave të caktuara nuk është domosdoshmërisht e vërtetë në të gjitha rastet, dhe gabimi që ata bëjnë është i dukshëm kur ata vazhdimisht bëjnë një lidhje midis një tipari të caktuar fizik dhe një karakteristike të veçantë, duke pretenduar se ajo nuk dështon kurrë. Kjo është padyshim e gabuar, sepse një jobesimtar mund të bëhet musliman, një person energjik mund të bëhet dembel, një i pasur mund të bëhet i varfër, një mëkatar mund të pendohet, një person i shqetësuar mund të qetësohet, ai që është në ankth mund të gjejë lehtësim dhe anasjelltas. në të gjitha rastet. Dhe ju mund të shtoni në këtë listë çfarëdo që dëshironi nga karakteristikat, qëndrimet dhe veprimet. Kjo është diçka që dihet, shihet dhe përjetohet. Prandaj Ibn Kajimi i mbylli vërejtjet e cituara më sipër duke thënë: Por ai që ka një pamje fizike mesatare dhe të ekuilibruar, duke u përzier me të tjerët, mund të marrë karakteristika nga ata me të cilët përzihet dhe miqësohet, edhe nëse ai person është një kafshë memece, dhe kështu ai mund të bëhet një nga njerëzit më të këqij. në karakter dhe vepra; këto karakteristika mund të bëhen pjesë e natyrës së tij dhe ai do ta ketë shumë të vështirë të largohet prej tyre. Në të njëjtën mënyrë, ai që ka një pamje fizike të parregullt dhe të çekuilibruar, duke bërë shoqëri me njerëz me karakter të përsosur dhe duke u përzier me ta, mund të fitojë karakteristika, sjellje dhe vepra fisnike që i bëhen natyrë e dytë, sepse zakonet dhe veprat e rregullta ndihmojnë një personi për të zhvilluar karakterin dhe qëndrimin e tij. Pra, njeriu duhet të reflektojë për këtë çështje dhe të mos nxitohet të gjykojë dikë vetëm në bazë të intuitës, sepse në atë rast ai që gjykon do të bëjë shumë gabime. Këto karakteristika fizike janë thjesht shenja dhe nuk janë përfundimtare, sepse mund të mos çojnë në këtë përfundim për shkak të ndonjë gjendjeje të paplotësuar ose ndonjë pengese. [5]
Kështu bëhet e qartë se intuita mund të ketë të bëjë me besimin ose mprehtësinë, të cilat nuk mund të mësohen; përkundrazi është dritë që Allahu e fut në zemrën e robit të Tij besimtar. Sa i përket llojit të dytë, që janë udhëzime të përgjithshme që mund të mësohen, mund t’i mësojnë si muslimanët ashtu edhe jomuslimanët, dhe ato mund të jenë të drejta ose të gabuara, kështu që asnjë njohuri përfundimtare nuk mund të bazohet në to; përkundrazi janë vetëm shenja dhe indikacione të cilat në shumë raste mund të mos arrijnë as nivelin e probabilitetit. Për sa i përket përhapjes së kësaj intuite mes njerëzve dhe marrjes së parave për të, kjo është një lloj falli i ri që merr shumë forma në ditët e sotme, dhe ata që e marrin atë si mjet për të fituar para përdorin mashtrime për të konsumuar pasurinë e njerëzve në mënyrë të paligjshme. Allahu e di më së miri.
islamqa.info
——————————–
[1] Medarixh es-Salikin (2/483)
[2] Tefsiri i sures Bekare (3/368)
[3] Medarixh es-Salikin (2/483-486)
[4] Madarixh es-Salikin (2/487, 488)
[5] Medarixh es-Salikin (2/488)
Comments are closed.