Pyetja:
Disa njerëz luajnë me fjalët dhe frazat e mosbesimit (kufrit) dhe thonë se nuk është mosbesim. Për shembull, ata ndryshojnë një shkronjë në një frazë, në mënyrë që të tingëllojë si një frazë që përbën mosbesim. A kam të drejtë t’i them apo jo?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Padyshim që ju keni të drejtë t’i tregoni, sepse ata po i afrohen mosbesimit (kufrit) me këto fjalë. Ndryshimi i një germe nuk ua lehtëson gabimin e rëndë, sepse këto fjalë janë shumë afër fjalëve të mosbesimit. Feja ka kufij që duhen mbrojtur dhe askush nuk duhet t’i kalojë këto kufij. Këto fjalë që tingëllojnë si fjalë mosbesimi janë një shkelje e atyre kufijve dhe e vetmja gjë që qëndron mes folësit dhe mosbesimit është kjo shkronjë që ai e ka ndryshuar. Allahu i Lartësuar thotë duke i paralajmëruar këta njerëz: “Atë ditë ata ishin më afër mosbesimit sesa besimit.” (Ali Imran: 167)
Afrimi te mosbesimi është i niveleve të ndryshme dhe nuk i lejohet muslimanit t’i afrohet atij në asnjë nivel. Përkundrazi, ajo që kërkohet është të qëndrosh larg prej saj krejtësisht. Për më tepër, afrimi i mosbesimit me fjalë të tilla e desensibilizon dëgjuesin ndaj fjalëve të mosbesimit. Ndoshta shkronja e ndryshuar mund t’i tingëllojë e pandryshuar dëgjuesit dhe ai nuk do ta vërejë ndryshimin. Në të njëjtën mënyrë, ndryshimi i një shkronje nuk do të zvogëlojë ndikimin tek dëgjuesi, sepse kjo frazë e ndryshuar është ende tregues i mosbesimit, kështu që është sikur dëgjuesi të thotë: E kuptoj atë që do të thuash dhe po i referohesh. Ajo që duhet të bëjë muslimani është ta ruajë gjuhën e tij, sepse ndoshta një fjalë që njeriu shqipton, pa menduar asgjë për të, do të jetë shkaku i dënimit dhe dënimit të tij.
Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur me të) transmeton se Profeti ﷺ ka thënë: “Një person mund të thotë një fjalë, duke mos i kuptuar pasojat e saj, për të cilën ai do të hidhet në xhehenem më larg se distanca midis lindjes dhe perëndimit.” [1]
“Një njeri mund të thotë një fjalë, duke mos parë asgjë të keqe në të, për të cilën ai do të bjerë në Xhehenem në distancën prej shtatëdhjetë vjetësh.” [2]
Transmeton Bilal el-Muzani (Allahu qoftë i kënaqur me të) se Pejgamberi ﷺ ka thënë: “Njëri prej jush mund të thotë një fjalë që e zemëron Allahun, duke mos e kuptuar se sa larg mund të shkojë, dhe për shkak se prej saj Allahu do të caktojë se Ai është i zemëruar me të deri në ditën kur do ta takojë Atë.” [3]
Për më tepër, mallkimi në vetvete është një mëkat i madh, kështu që si thua nëse atij i shtohet diçka që jep përshtypjen e mosbesimit dhe i afrohet atij? Kjo mënyrë e të tingullit të ashpër dhe maço, siç pretendojnë disa njerëz – sepse nuk mund të dëshmojnë se janë të ashpër dhe maço, përveçse duke sharë dhe sharë – është e pabazë dhe e rreme, dhe nuk është mënyra për të vërtetuar asgjë. Nëse do të ishin burra të vërtetë, ata mund ta konfirmonin burrërinë e tyre në mënyra të tjera, duke thënë fjalë të vërteta dhe të shëndosha dhe duke u përkushtuar ndaj tyre.
Allahu e di më së miri.
islamqa.info
—————————–
[1] Buhariu (6477) dhe Muslimi (2988)
[2] Tirmidhiu (2314)
[3] Tirmidhiu (2319)
Comments are closed.