(I mbledhim duart grusht, pastaj fryjmë në to (duke e shoqëruar frymën me fare pak pështymë) dhe lexojmë):[1]
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ ۞ اللَّهُ الصَّمَدُ ۞ لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ۞ وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُوًا أَحَدٌ﴾
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ ۞ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ۞ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ۞ وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ ۞ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ﴾
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ۞ مَلِكِ النَّاسِ ۞ إِلَهِ النَّاسِ ۞ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ۞ الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ ۞ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ﴾
Bismil-lãhirr-rraḥmãnirr-rraḥĩm.
Ḳul huwall-llãhu eḥad,
All-llãhuṣ-Ṣamed,
lem jelid we lem jũled,
we lem jekun lehũ kufuwen eḥad.
(Me emrin e Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!
Thuaj: “Ai, Allahu është Një! Allahu është Eṣ Ṣamedu (Ai, të Cilit i drejtohen krijesat për nevojat e tyre). Ai as nuk lind, as nuk është i lindur. Dhe askush nuk është i barabartë me Atë!).”
Bismil-lãhirr-rraḥmãnirr-rraḥĩm.
Ḳul e’ũdhu bi rabbil feleḳ,
min sherri mã ḣaleḳ,
we min sherri ġãsiḳin idhã weḳab,
we min sherrin-neffãthãti fil ‘uḳad,
we min sherri ḥãsidin idha ḥased.
(Me emrin e Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!
Thuaj: “Kërkoj mbështetje te Zoti i agimit, që të më mbrojë nga sherri i gjithçkaje që Ai ka krijuar, dhe nga sherri i natës, kur bie terri, dhe nga sherri i magjistarëve, që fryjnë në nyje magjie, dhe nga sherri i smirëziut, kur vepron me smirë).
Bismil-lãhirr-rraḥmãnirr-rraḥĩm.
Ḳul e’ũdhu bi rabbin-nãs,
Melikin-nãs,
Ilãhin-nãs,
min sherril weswãsil ḣan-nãs,
el-ledhĩ juweswisu fĩ ṣudũrin-nãs,
minel xhinneti wen-nãs.
(Me emrin e Allahut, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!
Thuaj: “Kërkoj mbrojtje te Zoti i njerëzve, Sundimtari i njerëzve, i Adhuruari (i vetëm me të drejtë) i njerëzve, nga sherri i shejtanit ngacmues që fshihet (kur përmendet Allahu), e që hedh të liga e dyshime në gjoksin e njerëzve, (qoftë ai shejtan) prej xhindëve apo njerëzve!”).
Pas leximit të këtyre tri sureve, fshin trupin me duar, aq sa të mundesh, duke filluar me kokën, fytyrën dhe pjesën e përparme të trupit. (Ky veprim bëhet tri herë).[2]
﴿اللّهُ لَا إِلَـهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لَا تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلَا نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلَا يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ﴾
All-llãhu lã ilãhe il-lã huwel Ḥajjul Ḳajjũm. Lã te’ḣudhuhu sinetun we lã newm. Lehu mã fis-semãwãti we mã fil erḍ. Men dhel-ledhĩ jeshfe’u ‘indehu il-lã bi idhnihi. Ja’ëlemu mã bejne ejdĩhim we mã ḣalfehum, we lã juḥĩṭũne bi shej’in min ‘ilmihi il-lã bimã shãe. Wesi’a kursijjuhus-semãwãti wel erḍa, we lã je’ũduhu ḥifḍhuhumã we huwel ‘Alijjul ‘Aḍhĩm.
(Allahu është Ai, përveç të Cilit nuk ka të adhuruar me të drejtë, i Gjalli, i Përjetshmi, Mbajtësi i gjithçkaje! Atë nuk e kap as dremitja, as gjumi! Atij i përket gjithçka që gjendet në qiej dhe gjithçka që gjendet në Tokë. Kush mund të ndërhyjë tek Ai për ndokënd pa lejen e Tij? Ai di çdo gjë që u ka ndodhur krijesave më përpara dhe çdo gjë që do t’u ndodhë më pas, kurse ata nuk mund të përvetësojnë asgjë nga Dituria e Tij, përveçse aq sa Ai dëshiron. Kursi-u i Tij përfshin qiejt dhe Tokën dhe Ai nuk e ka të rëndë t’i ruajë ato. Ai është i Larti, Madhështori!).[3]
﴿آمَنَ الرَّسُولُ بِمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مِن رَّبِّهِ وَالْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللّهِ وَمَلآئِكَتِهِ وَكُتُبِهِ وَرُسُلِهِ لَا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِّن رُّسُلِهِ وَقَالُواْ سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا غُفْرَانَكَ رَبَّنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ ۞ لَا يُكَلِّفُ اللّهُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا لَهَا مَا كَسَبَتْ وَعَلَيْهَا مَا اكْتَسَبَتْ رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ﴾
Ãmenerr-rrasũlu bimã unzile ilejhi mirr-rrabbihi wel mu’minũn, kul-lun ãmene bil-lãhi we melãiketihi we kutubihi we rusulihi lã nuferr-rriḳu bejne eḥadin-mirr-rrusulih. We ḳãlũ semi’ënã we eṭa’ënã ġufrãneke rabbenã we ilejkel meṣĩr. Lã jukel-lifull-llãhu nefsen il-lã wus’ahã lehã mã kesebet we ‘alejhã mektesebet. Rabbenã lã tu’ãḣidhnã in nesĩnã ew eḣta’nã. Rabbenã we lã taḥmil ‘alejnã iṣran kemã ḥameltehũ ‘alel-ledhĩne min ḳablinã. Rabbenã we lã tuḥammilnã mã lã ṭãḳate lenã bihi, wa’ëfu ‘annã weġfir lenã werḥamnã, Ente mewlãnã fenṣurnã ‘alel ḳawmil kãfirĩn.
(I Dërguari besoi atë që iu shpall nga Zoti i tij, e po ashtu edhe besimtarët; të gjithë besuan Allahun, melekët e Tij, librat e Tij dhe të dërguarit e Tij, (duke thënë): “Nuk bëjmë dallim mes asnjërit prej të dërguarve të Tij.” Pastaj thanë: “Dëgjuam dhe u bindëm. Faljen Tënde kërkojmë, o Zoti ynë! Tek Ti është kthimi”. Allahu nuk ngarkon askënd përtej mundësive që ka; të mirën që fiton (çdokush) e ka për vete dhe të keqen që bën e ka kundra vetes. Zoti ynë! Mos na ndëshko nëse harrojmë ose gabojmë! Zoti ynë! Mos na ngarko barrë të rëndë ashtu si i ngarkove ata para nesh! Zoti ynë! Mos na ngarko me diçka që nuk mund ta mbartim! Na fal ne, na i mbulo gjynahet dhe na mëshiro! Ti je Zoti ynë, prandaj na jep fitore kundër popullit mosbesimtar!).[4]
بِاسْمِكَ رَبِّي وَضَعْتُ جَنْبِي، وَبِكَ أَرْفَعُهُ، فَإِن أَمْسَكْتَ نَفْسِي فارْحَمْهَا، وَإِنْ أَرْسَلْتَهَا فَاحْفَظْهَا، بِمَا تَحْفَظُ بِهِ عِبَادَكَ الصَّالِحِينَ.
Bismike rabbĩ weḍa’tu xhenbĩ, we bike erfe’uhu, fe in emsekte nefsĩ ferḥamhã, we in erseltehã faḥfeḍhhã bimã taḥfeḍhu bihi ‘ibãdekeṣ-ṣãlihĩn.
(Duke përmendur emrin Tënd, o Zoti im, u shtriva për të fjetur dhe duke përmendur emrin Tënd ngrihem nga gjumi. Nëse ma mban shpirtin (më vdes) mëshiroje atë e, nëse ma kthen shpirtin në trup, ruaje atë ashtu siç ruan robërit e Tu të mirë).[5]
اللَّهُمَّ إِنَّكَ خَلَقْتَ نَفْسِي وَأَنْتَ تَوَفَّاهَا، لَكَ مَمَاتُهَا وَمَحْياهَا، إِنْ أَحْيَيْتَهَا فَاحْفَظْهَا، وَإِنْ أَمَتَّهَا فَاغْفِرْ لَهَا. اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ العَافِيَةَ.
All-llãhumme inneke ḣaleḳte nefsĩ we Ente teweffãhã, leke memãtuhã we maḥjãhã, in aḥjejtehã faḥfeḍhhã, we in emettehã feg’fir lehã, All-llãhumme innĩ es’elukel ‘ãfijeh.
(O Allah, Ti e ke krijuar shpirtin tim dhe Ti ma merr atë, në dorën Tënde është vdekja dhe jeta e tij.[6] Nëse e le të jetojë, ruaje atë, e nëse e vdes, fale atë. O Allah, të lutem të më ruash nga çdo e keqe).[7]
اللَّهُمَّ قِنِي عَذَابَكَ، يَوْمَ تَبْعَثُ عِبَادَكَ.
All-llãhumme ḳinĩ ‘adhãbeke jewme teb’athu ‘ibãdeke.
(O Allah, më mbroj prej dënimit Tënd atë Ditë, kur do të ringjallësh robërit e Tu).[8]
بِاسْمِكَ اللَّهُمَّ أَمُوتُ وَأَحْيَا.
Bismikall-llãhumme emũtu we aḥjã.
(Duke përmendur emrin Tënd, o Allah, vdes dhe jetoj!).[9]
سُبْحَانَ اللَّهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، وَاللَّهُ أَكْبَرُ.
“Subḥãnall-llãh”,- 33 herë;
“Elḥamdu lil-lãh”– 33 herë;
dhe “All-llãhu Ekber”– 34 herë[10]
اللَّهُمَّ رَبَّ السَّمَوَاتِ السَّبْعِ وَرَبَّ الأَرْضِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ، رَبَّنَا وَرَبَّ كُلِّ شَيْءٍ، فَالِقَ الْحَبِّ وَالنَّوَى، وَمُنْزِلَ التَّوْرَاةِ وَالْإِنْجِيلِ، وَالْفُرْقَانِ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْءٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهِ. اللَّهُمَّ أَنْتَ الأَوَّلُ فَلَيْسَ قَبْلَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الآخِرُ فَلَيسَ بَعْدَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الظَّاهِرُ فَلَيْسَ فَوْقَكَ شَيْءٌ، وَأَنْتَ الْبَاطِنُ فَلَيْسَ دُونَكَ شَيْءٌ، اقْضِ عَنَّا الدَّيْنَ وَأَغْنِنَا مِنَ الْفَقْرِ.
All-llãhumme rabbes-semãwãtis-seb’i we rabel-erḍi we rabbel ‘arshil ‘aḍhĩm, Rabbenã we rabbe kul-li shej’in, fãliḳal ḥabbi wen-newã, we munzilet-tewrãti wel inxhĩli wel furḳãn! E’ũdhu bike min sherri kul-li shej’in Ente ãḣidhun bi nãṣijetihi! All-llãhumme Entel Ewwelu fe lejse ḳableke shej’un, we Entel ãḣiru fe lejse ba’ëdeke shej’un, we Enteḍh-Ḍhãhiru fe lejse fewḳake shej’un, we Entel Bãṭinu fe lejse dũneke shej’un, iḳḍi ‘annã ed-dejne we eġninã minel faḳri!
(O Allah, Krijuesi i shtatë qiejve dhe i tokës dhe rregulluesi i punëve të tyre, Zoti i arshit madhështor, Zoti ynë dhe Zoti i çdo gjëje, Ai i Cili bën të çahet fara dhe bërthama, Zbritësi i Teuratit, Ungjillit dhe Kuranit! Kërkoj mbrojtjen Tënde prej të keqes së çdo gjëje! Ti je i Pari (i Pafillim), e s`ka gjë para Teje, Ti je i Fundit (i Pafund) e s`ka gjë pas Teje, Ti je më i Larti, e s`ka gjë mbi Ty, Ti je më i Afërti (më pranë çdo gjëje me dijen) e s`ka gjë më pranë gjërave se Ti! Na i laj borxhet dhe na pasuro që të mos jemi nevojtarë!).[11]
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَطْعَمَنَا وَسَقَانَا، وَكَفَانَا، وَآوَانَا، فَكَمْ مِمَّنْ لَا كَافِيَ لَهُ وَلَا مُؤْوِيَ.
Elḥamdu lil-lãhil-ledhĩ eṭ’amenã we seḳãnã, we kefãnã, we ãwãnã; fe kem mimmen lã kãfije lehu we lã mu’wije.
(Lavdia i përket Allahut, i Cili na ushqeu dhe na dha për të pirë, na ruajti nga dëmi i keqbërësve, na kreu punët, na plotësoi nevojat, na dha banesë për strehim! Sa e sa njerëz ka që Allahu nuk i ka mbrojtur nga keqbërësit dhe nuk u ka dhënë banesë për strehim!).[12]
اللَّهُمَّ عَالِمَ الغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ، رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيكَهُ، أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ، أَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِي، وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطانِ وَشِرْكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِي سُوءًا، أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ.
All-llãhumme, ‘ãlimel ġajbi wesh-shehãdeti, Fãṭiras-semãwãti wel erḍi, Rabbe kul-li shej’in we Melĩkehu, eshhedu en lã ilãhe il-lã Ente, e’ũdhu bike min sherri nefsĩ, we min sherrish-shejṭãni we shirkihi, we en eḳterife ‘alã nefsĩ sũen ew exhurr-rrahu ilã muslim.
(O Allah! Njohës i së fshehtës dhe së dukshmes, Krijues i qiejve dhe i tokës, Zot dhe Sundues i çdo gjëje! Dëshmoj se askush nuk meriton të adhurohet përveç Teje! Më mbroj nga e keqja e vetvetes, nga e keqja e shejtanit dhe thirrja e përpjekja e tij për të bërë shirk (ose: nga kurthi i tij), si dhe që të mos i bëj vetes keq e as ndonjë muslimani!).[13]
Lexojmë suren Sexhde
﴿ألم﴾ …
Elif Lam Mim…, dhe suren Mulk
﴿تَبَارَكَ الَّذي بِيَدِهِ الْمُلْكُ…﴾
Tebãrekeledhi bijedihil mulku…[14]
اللَّهُمَّ أَسْلَمْتُ نَفْسِي إِلَيْكَ، وَفَوَّضْتُ أَمْرِي إِلَيْكَ، وَوَجَّهْتُ وَجْهِي إِلَيْكَ، وَأَلْجَأْتُ ظَهْرِي إِلَيْكَ، رَغْبَةً وَرَهْبَةً إِلَيْكَ، لَا مَلْجَأَ وَلَا مَنْجَا مِنْكَ إِلَّا إِلَيْكَ، آمَنْتُ بِكِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَ، وَبِنَبِيِّكَ الَّذِي أَرْسَلْتَ.
All-llãhumme eslemtu nefsĩ ilejke, we fewweḍtu emrĩ ilejke, we wexhxhehtu wexhhĩ ilejke, we elxhe’tu ḍhahrĩ ilejke, raġbeten we rahbeten ilejke, lã melxhe’e we lã menxhã minke il-lã ilejke. Ãmentu bi kitãbikel-ledhĩ enzelte, we bi nebijjikel-ledhĩ erselte.
(O Allah, unë ta dorëzoj veten time Ty, t’i besoj Ty të gjitha çështjet e mia dhe mbështetem tek Ti të më ndihmosh në të gjitha punët që janë në dobinë time, duke pasur njëkohësisht shpresë te shpërblimi Yt dhe frikë nga dënimi Yt! Nuk ka strehë dhe shpëtim prej Teje përveçse Tek Ti![15]
Unë besoj në Librin Tënd (Kuranin), të cilin Ti e shpalle, dhe në Nebijjin Tënd (Lajmëtarin Muhamed), të cilin Ti e dërgove!).[16]
Seid el Kahtani – MBUROJA E MUSLIMANIT – (Dhikri i Kuranit dhe Sunetit)
[1][Sipas renditjes që bën hadithi i mësipërm, mbledhim pëllëmbët, pastaj fryjmë në to, pas fryrjes në pëllëmbë lexojmë tri suret (Ihlas, Nas dhe Felek), e pas leximit fshijmë trupin sa të mundemi, duke filluar prej kokës, fytyrës dhe pjesës së përparme të trupit. Mbledhjen e pëllëmbëve, fryrjen në to, leximin dhe fshirjen e trupit e përsërisim tri herë].
[2] Buhariu dhe Muslimi.
[3]Sureja Bekare, 255. Pejgamberi ﷺ thotë: “Kush e lexon këtë ajet kur të shtrihet në shtrat për të fjetur, Allahu do t’i dërgojë një mbrojtës që nuk i ndahet dhe nuk do t’i afrohet shejtani derisa të gdhijë.” Buhariu.
[4]Pejgamberi ﷺ thotë: “Këto dy ajete, do të jenë të mjaftueshme për këdo që i lexon gjatë natës”. Buhariu dhe Muslimi.
[5]Pejgamberi ﷺ thotë: “Nëse ndonjëri prej jush ngrihet nga shtrati, e pastaj kthehet në të, le ta shkundë shtrojën tre herë me cepin e rrobës, dhe le të thotë: “bismil-lãh”, sepse ai nuk e di se çfarë ka rënë në të mbasi është ngritur. Kur të shtrihet, le të thotë: “O Allah… (lutjen e lartpërmendur)”. Buhariu dhe Muslimi.
[6]Fjala ‘vdekje’ këtu tregon daljen dhe ndarjen e shpirtit nga trupi.
[7]Muslim.
[8]Pejgamberi ﷺ kur shtrihej për të fjetur vendoste dorën e djathtë poshtë faqes së djathtë, e pastaj thoshte: … (lutjen e sipërshënuar). Ebu Davudi (Sahih Tirmidhi).
[9]Buhariu dhe Muslimi.
[10]Pejgamberi ﷺ thotë: “Kush e thotë këtë dhikër kur shtrihet në shtrat për të fjetur është më mirë për të sesa të ketë një shërbëtor”. Buhariu dhe Muslimi.
[11]Muslimi.
[12]Muslimi.
[13]Ebu Davudi (Sahih Tirmidhiu).
[14]Tirmidhiu dhe Nesaiu (Sahih Xhami).
[15]D.m.th.: Nuk gjen kush strehë dhe shpëtim prej dënimit Tënd veçse te mëshira Jote.
[16]Pejgamberi ﷺ ka thënë: “Gjithmonë, para se të bini për të fjetur, merrni abdes, ashtu si për namaz, shtrihuni në krahun tuaj të djathtë dhe thoni: O Allah, unë ta dorëzoj veten time Ty…”. Në fund të hadithit, lidhur me atë që e thotë këtë dhikër, Pejgamberi ka thënë: “Nëse vdes, do të vdesësh në fitrah (gjendjen e natyrshme, në fenë islame)”. Buhariu dhe Muslimi.
