Pyetja:
Pse Zoti i Lartësuar, betohet në disa nga krijesat e Tij në Kuran?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Së pari: Duhet të kuptojmë se Allahu i Lartësuar bën çfarë të dojë: “Ai nuk pyetet për atë që bën, ndërsa ata do të pyeten.” (Enbija: 23) Njeriu nuk ka të drejtë të pyesë Zotin për atë që Ai bën dhe pse e bëri atë? Përkundrazi, ajo që kërkohet prej tij është të bëjë atë që Allahu e urdhëron të bëjë. Kur Iblisi e kundërshtoi Zotin e tij, kur ai e urdhëroi t’i bëjë sexhde Ademit (paqja qoftë mbi të), dhe tha: “A t’i bëj sexhde atij që e ke krijuar nga balta?” (Isra: 61) dhe për këtë ai u dëbua jashtë mëshirës së Allahut.”
Kurtubiu ka thënë: Allahu mund të betohet në çfarëdo që të dojë nga krijesat e Tij, të gjalla dhe të pajetë, edhe nëse nuk dihet urtësia pas kësaj.” [1]
Shejh Ibn Uthejmini ka thënë: Kjo është një nga veprat e Allahut dhe Allahu nuk duhet të pyetet për atë që bën. Ai, qoftë i lavdëruar, mund të betohet në çfarë të dojë nga krijesat e Tij, dhe Ai është që pyet dhe nuk duhet të pyetet, ai që gjykon dhe nuk duhet të gjykohet.” [2]
Së dyti: Këto gjëra në të cilat betohet Allahu janë disa nga shenjat e Tij, dëshmi e njëshmërisë së Tij dhe dëshmi e fuqisë dhe aftësisë së Tij për të ringjallur të vdekurit. Betimi i Tij në to nxjerr në pah lavdinë e Tij dhe i lajmëron njerëzit për atë që ata kanë për provat e njëshmërisë së Tij; ato janë shenja që tregojnë për madhështinë e fuqisë së Tij dhe kontrollin e plotë të Tij. Kjo është me anë të provës për të mos lënë asnjë justifikim për njerëzit, siç u betua atyre për këto gjëra të mëdha të krijuara, në mënyrë që ata t’i kushtojnë vëmendje rëndësisë së çështjes së vërtetuar dhe faktit se ajo për të cilën Ai betohet është e lidhur. për atë që Ai dëshmon.
Ibn Tejmije ka thënë: Allahu betohet në disa prej krijesave të Tij, sepse ato janë shenja dhe krijim i Tij, kështu që ato janë tregues të Zotërimit, Hyjnisë, Njëshmërisë, diturisë, fuqisë, vullnetit, mëshirës, urtësisë, madhështisë dhe lavdisë së Tij. Ai, qoftë i lavdëruar, betohet në to, sepse betimi në to përfshin pohimin e madhështisë së Tij, qoftë i madhëruar. Por ne nuk duhet të betohemi në to, siç tregohet nga tekstet fetare dhe konsensusi i dijetarëve.” [3]
Shejh Ibn Uthejmini ka thënë: Fakti që Allahu betohet në këto shenja është dëshmi e madhështisë, fuqisë së përsosur dhe urtësisë së Tij. Kështu, betimi për këto gjëra, që tregon se këto gjëra janë të një rëndësie dhe rëndësie të madhe, nënkupton lavdërimin e Allahut xh.sh., sepse këto gjëra tregojnë madhështinë e Tij. Sa për ne, nuk duhet të betohemi në asgjë përveç Allahut dhe cilësive të Tij, sepse ne jemi të ndaluar ta bëjmë këtë.” [4]
Shejh Ibn Uthejmin shpjegoi urtësinë pas betimit të Allahut në krijimin e Tij, siç tha: Nëse pyetet: cili është qëllimi i betimit të tij edhe pse flet të vërtetën dhe nuk ka nevojë për betim, sepse nëse betimi është për njerëzit që e besojnë dhe besojnë në fjalën e Tij, nuk ka nevojë. për këtë, e nëse është për njerëzit që nuk e besojnë, nuk ka kuptim, sepse Allahu i Lartësuar thotë: “Dhe nëse u sillni atyre që u është dhënë libri (ehlul kitab) çdo shenjë, ata nuk do të ndiqnin kiblen tuaj.” (Bekare: 145)
Përgjigja ime është: Përfitimet e betimit të (Allahut) janë të shumta:
1. Ky është stili i gjuhës arabe, që të vërtetohen gjërat me betim, edhe nëse ato janë të njohura për të gjithë ose të panjohura për ata të cilëve u drejtohet betimi, dhe Kur’ani është shpallur në një gjuhë të thjeshtë arabe.
2. Besimtari rrit besimin e sigurt në fjalët e Allahut dhe nuk ka asgjë të keqe të kesh edhe një pohim që do të rrisë sigurinë e njeriut. Allahu i Lartësuar na tregon se Ibrahimi ka thënë: “Zoti im, më trego se si i ngjall të vdekurit”. (Allahu) tha: “A nuk beson?” Ai tha: “Po, por (kërkoj) vetëm që zemra ime të jetë e kënaqur.” (Bekare: 260)
3. Allahu betohet në gjëra të mëdha që tregojnë fuqinë, madhështinë dhe diturinë e Tij të përsosur. Është sikur, me anë të asaj për të cilën ai betohet, Ai po vendos prova për vërtetësinë e asaj që Ai po dëshmon me anë të madhështisë së gjërave për të cilat Ai betohet.
4. Ajo nxjerr në pah statusin e madh të gjërave për të cilat Ai betohet, sepse Ai betohet vetëm për gjëra të mëdha. Në këtë rast, betimi nuk është për qëllim pohimi: përkundrazi është për t’iu referuar shenjave me të cilat Ai betohet për të theksuar rëndësinë e tyre dhe për të tërhequr vëmendjen për madhështinë e tyre.
5. Tërheq vëmendjen për sendin me të cilin betohet, për të treguar se ia vlen t’i kushtohet vëmendje dhe të pohohet. [5]
Së treti: Për sa i përket pretendimit të të krishterëve se feja e tyre nuk sheh nevojë për betim, dhe përpjekjen e tyre për të ngatërruar muslimanët me këtë, ne kemi theksuar më lart se Allahut i takon urdhri para dhe pas dhe Ai, qoftë i lavdëruar, mund të betohet në çfarë të dojë dhe të bëjë çfarë të dojë: “Ai nuk pyetet për atë që bën, por ata do të pyeten.” (Enbija: 23) Për më tepër, të krishterët nuk kanë të drejtë të kundërshtojnë këtë dhe të flasin për diçka që shihet edhe në fenë e tyre dhe në Biblën e tyre. Nuk është e vërtetë që në shkrimin e tyre, Zoti nuk betohet për asnjë nga krijesat e Tij. Për shembull, Bibla thotë: Zoti është betuar për krenarinë e Jakobit: “Me siguri nuk do të harroj kurrë asnjë nga veprat e tyre (Amosi 8:7 – Versioni standard i rishikuar). Në versionin e famshëm King James të Biblës, i njëjti varg përkthehet si: “Zoti është betuar për ekselencën e Jakobit, me siguri që nuk do të harroj kurrë asnjë nga veprat e tyre”. Për më tepër, Perëndia i Biblës betohet për një hajdut, një mashtrues dhe një kurorëshkelës! Sepse Jakobi vodhi të drejtën e parëbirnisë (profecinë) nga vëllai i tij Esau (Zanafilla 27) dhe mashtroi dajën e tij Laban nga nëna në lidhje me delet (Zanafilla 30:32-43). Ai ishte gjithashtu i martuar me dy gra, Rakelën dhe Lean (të cilat ishin motra!), dhe kishte marrëdhënie me dy skllave që i përkisnin grave të tij Rakelës dhe Leas, domethënë Bilhah dhe Zilpah (Zanafilla 30:4 dhe 30:9-10 ). Kështu ai konsiderohet si një shkelës bashkëshortor sipas standardeve të krishtera! Ne muslimanët e respektojmë Profetin fisnik të Allahut Jakubin (Jakub – paqja qoftë mbi të), dhe nuk i besojmë trillimeve të trilluesve dhe gënjeshtrave të gënjeshtarëve. Përkundrazi, ne u themi këtyre njerëzve: Njëri prej jush sheh grimcën në syrin e vëllait të tij dhe nuk e sheh dërrasën në syrin e tij! “Mos gjykoni, përndryshe edhe ju do të gjykoheni. 2 Sepse ashtu si gjykoni të tjerët, do të gjykoheni dhe me masën që përdorni, do t’ju matet. 3 “Pse shikon grimcën e tallashit në syrin e vëllait tënd dhe nuk i kushton vëmendje dërrasës në syrin tënd? 4 Si mund t’i thuash vëllait tënd: “Më lër të të heq lëmishten nga syri”, kur ke gjithë kohën një dërrasë në syrin tënd? 5 O hipokrit, më parë nxirre dërrasën nga syri yt dhe pastaj do të shohësh qartë të heqësh lëmishten nga syri i vëllait tënd. Mateu 7:1-4. Kjo vlen nëse ka një grimcë në syrin e vëllait tënd, pra si thua nëse ajo është në syrin tënd, kështu menduat, sepse ishte në syrin tuaj gjatë gjithë kohës, se kishte një grimcë në çdo gjë që shihni?! Kushdo që shijon hidhërimin në gojë për shkak të sëmundjes, do të shijojë hidhërimin edhe në ujin e ëmbël dhe të ëmbël. Allahu e di më së miri.
islamqa.info
—————————————————-
[1] (El-Xhami’ li Ahkaam el-Kur’an 19/237)
[2] (Mexhmu Fetaua ue Rasa’ il Ibn Uthejmin 10/797)
[3] (Mexhmu’el-Fetaua 1/290)
[4] (Mexhmu’ Fetaua ue Resa’il Ibn Uthejmin 10/798)
[5] Mexhmu Fetaua ve Resa’il Ibn Uthejmin (10/612-613)
Comments are closed.