Pyetja:
Disa njerëz e emërtojnë fëmijën e tyre “Laysa” (që do të thotë “nuk është”) me arsyetimin se çdo fjalë në Kur’an mund të jetë një emër për një fëmijë për sa kohë që nuk ka një kuptim të keq. Cili është mendimi juaj për këtë?
***
Përgjigjja:
Falënderimi i takon Allahut.
Ajo që parashikohet gjatë emërtimit të fëmijëve është të zgjedhësh një emër të mirë, duke i kushtuar vëmendje si tingullit të mirë ashtu edhe kuptimit të mirë. Pra, nuk duhen përdorur fjalë me tingull të përafërt, edhe nëse kuptimi është i mirë, dhe fjalët me tingull të mirë nuk duhet të përdoren nëse kuptimi nuk është i mirë. Ndalohet të konsiderohet diçka si e mirë vetëm në bazë të pamjes së jashtme, pa i kushtuar vëmendje realitetit të sendit.
Ebu Hurejra (Allahu qoftë i kënaqur prej tij) ka thënë: I Dërguari i Allahut ﷺ ka thënë: “Me të vërtetë që Allahu nuk shikon në trupat dhe në pamjet tuaja, por shikon në zemrat dhe në veprat tuaja.” [1]
Profeti ﷺ i ndaloi disa emra që duken të mirë, sepse mënyra se si ato përdoren në disa fjali dhe fraza mund të jetë e keqe. Transmetohet nga Samurah ibn Xhundub (Allahu qoftë i kënaqur me të) se i Dërguari ﷺ na ka ndaluar t’i quajmë djemtë tanë Rabaah (fitim), Jasar (pasuri), Nuxhejh (i suksesshëm) ose Aflah (të begatë). Përse kështu? I Dërguari i Allahut ﷺ shpjegoi arsyen e asaj ndalese, duke thënë: “Sepse ju do të thoni: A është ai atje? Dhe nëse ai nuk është, ju do të thoni, jo.” [2]. Me fjalë të tjera, ju do të pyesni për të duke thënë: A është Rabah (fitimi) apo Aflah (i begatë) me ju? Dhe nëse ai nuk është aty, atëherë ai që përgjigjet do të thotë jo. Nga kjo përgjigje negative, do të duket sikur ai thotë se me të nuk ka begati apo fitim, që është një kuptim negativ që njerëzit nuk do të donin ta dëgjonin, edhe pse folësi nuk e ka për qëllim këtë kuptim negativ.
Nëse i referohemi praktikës së Pejgamberit ﷺ dhe shokëve të tij, atëherë shikojmë librat e dijetarëve dhe veprimet e muslimanëve brez pas brezi, nuk do të gjejmë askënd që ka zgjedhur emra në këtë mënyrë.
Profeti ﷺ na nxiti të zgjedhim emra të mirë, si Abdullah dhe Abdurrahman, dhe ai nuk na nxiti të zgjedhim emrat vetëm për shkak se ata përmenden në Kur’an. Sa emra përmenden në Kur’an që muslimani nuk i lejohet t’u vërë fëmijëve të tij, si Faraoni, Hamani dhe Karuni.
Në mënyrë të ngjashme, ne nuk shohim asnjë nga sahabët (Allahu qoftë i kënaqur me ta) që e ka bërë këtë, edhe pse ata e donin dhe e nderuan Kuranin më shumë se ne.
Dhe ne nuk gjejmë asnjë nga dijetarët që rekomandojnë zgjedhjen e emrave në këtë mënyrë, dhe muslimanët nuk e bëjnë këtë. Përkundrazi, shumica e emrave të muslimanëve – siç shihet në librat e historisë dhe biografisë – priren të jenë emra si Abdullah, Abdurrahman, Abdurrahim, Muhamed, Ahmed, e kështu me radhë.
Pra, ajo që është e përshtatshme është t’u thuash njerëzve të mos e bëjnë këtë dhe t’u shpjegojmë atyre se ky nuk është një veprim i mirë.
Gjatë zgjedhjes së emrave për fëmijët e tij, babai duhet ta kufizojë atë në atë që kanë përmendur dijetarët në librat e tyre në lidhje me mirësjelljen e emërtimit të fëmijëve, bazuar në atë që përmendet në Sunetin e Profetit ﷺ.
Allahu e di më së miri.
islamqa.info
—————
[1] Muslimi (2564)
[2] Muslimi (2137)
