اللَّهُمَّ اغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ، وَعَافِهِ، وَاعْفُ عَنْهُ، وَأَكْرِمْ نُزُلَهُ، وَوَسِّعْ مُدْخَلَهُ، وَاغْسِلْهُ بِالْمَاءِ وَالثَّلْجِ وَالْبَرَدِ، وَنَقِّهِ مِنَ الْخَطَايَا كَمَا نَقَّيْتَ الثَّوْبَ الأَبْيَضَ مِنَ الدَّنَسِ، وَأَبْدِلْهُ دَارًا خَيْرًا مِنْ دَارِهِ، وَأَهْلًا خَيْرًا مِنْ أَهْلِهِ، وَزَوْجًا خَيْرًا مِنْ زَوْجِهِ، وَأَدْخِلْهُ الْجَنَّةَ، وَأَعِذْهُ مِنْ عَذَابِ القَبْرِ [وَعَذَابِ النَّارِ].
All-llãhummeġfir lehu werḥamhu we ‘ãfihi wa’ëfu ‘anhu we ekrim nuzulehu we wes-si’ë mud’ḣalehu weġsilhu bil mãi weth-thelxhi wel beradi, we neḳḳihi minel ḣaṭãjã kemã neḳḳajteth-thewbel ebjeḍa mined-denesi, we ebdilhu dãran ḣajran min dãrihi, we ehlen ḣajran min ehlihi, we zewxhen ḣajran min zewxhihi, we ed’ḣilhul xhennete we e’idhhu min ‘adhãbil ḳabri we min ‘adhãbin-nãr.
(O Allah! Fale atë, mëshiroje, shpëtoje nga të këqijat, toleroje, begatoje me shpërblim të mirë dhe vend të lartë në xhenet, zgjeroja varrin, laje atë nga gjynahet me ujë, dëborë dhe breshër (d.m.th., fshija të gjitha gjynahet), pastroje atë nga gjynahet njëlloj sikur pastrohen rrobat e bardha nga pisllëku! Jepi atij një vendbanim më të mirë se ai që kishte, një familje më të mirë se ajo që kishte dhe një bashkëshorte më të mirë se ajo që kishte! Fute atë në Xhenet dhe mbroje nga dënimi i varrit dhe nga dënimi i Zjarrit!).[1]
اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِحَيِّنَا وَمَيِّتِنَا، وَشَاهِدِنَا وَغَائِبِنَا، وَصَغِيرِنَا وَكَبيرِنَا، وَذَكَرِنَا وَأُنْثَانَا. اللَّهُمَّ مَنْ أَحْيَيْتَهُ مِنَّا فَأَحْيِهِ عَلَى الْإِسْلَامِ، وَمَنْ تَوَفَّيْتَهُ مِنَّا فَتَوَفَّهُ عَلَى الإِيمَانِ، اللَّهُمَّ لَا تَحْرِمْنَا أَجْرَهُ، وَلَا تُضِلَّنَا بَعْدَهُ.
All-llãhummeġfir liḥajjinã we mejjitinã we shãhidinã we ġãibinã we saġĩrinã we kebĩrinã we dhekerinã we unthãnã. All-llãhumme men aḥjejtehu minnã fe aḥjihi ‘alel islãm, we men teweffejtehu minnã fe teweffehu ‘alel ĩmãn! All-llãhumme lã taḥrimnã exhrahu we lã tuḍil-lenã ba’ëdehu!
(O Allah! Fal nga ne të gjallët dhe të vdekurit, të pranishmin dhe atë që mungon, të voglin dhe të madhin, mashkullin dhe femrën! O Allah! Atë që e lë të gjallë, mbaje në jetë si musliman, dhe atij që vdes, merrja shpirtin me iman! O Allah! Mos na privo nga shpërblimi i durimit të bërë për fakeqësinë e vdekjes së tij dhe mos na ço në rrugë të humbur, pas tij!).[2]
اللَّهُمَّ إِنَّ فُلَانَ بْنَ فُلَانٍ فِي ذِمَّتِكَ، وَحَبْلِ جِوَارِكَ، فَقِهِ مِنْ فِتْنَةِ الْقَبْرِ، وَعَذَابِ النَّارِ، وَأَنْتَ أَهْلُ الْوَفَاءِ وَالْحَقِّ، فَاغْفِرْ لَهُ وَارْحَمْهُ إِنَّكَ أَنْتَ الغَفُورُ الرَّحِيمُ.
All-llãhumme inne – fulãnebne fulãn – fĩ dhimmetike we ḥabli xhiwãrike feḳihi min fitnetil ḳabri we ‘adhãbin-nãri, we Ente ehlul wefãi wel ḥaḳḳi, feġfir lehu werḥamhu, inneke Entel Ġafũrurr-Rraḥĩm.
(O Allah! Filani i biri i filanit, është në sigurinë, mbrojtjen dhe kujdesin Tënd! Mbroje atë nga sprova e varrit dhe nga dënimi i Zjarrit! Vërtet Ti je Ai që i mban premtimet dhe nuk i thyen ato! Fale atë dhe mëshiroje, se Ti je Falës dhe Mëshirëbërës!).[3]
اللَّهُمَّ عَبْدُكَ وَابْنُ أَمَتِكَ احْتَاجَ إِلَى رَحْمَتِكَ، وَأَنْتَ غَنِيٌّ عَنْ عَذَابِهِ، إِنْ كَانَ مُحْسِنًا فَزِدْ فِي حَسَنَاتِهِ، وَإِنْ كَانَ مُسِيئًا فَتَجَاوَزْ عَنْهُ.
All-llãhumme, ‘abduke webnu emetike, iḥtãxhe ilã raḥmetike, we Ente ġanijjun ‘an ‘adhãbihi! In kãne muḥsinen, fe zid fĩ ḥasenãtihi, we in kãne musĩen fe texhãwez ‘anhu!
(O Allah! Robi Yt dhe biri i robëreshës Tënde ka nevojë për mëshirën Tënde, kurse Ti nuk ke nevojë për ndëshkimin e tij! Në qoftë se ka qenë mirëbërës, atëherë shtoja të mirat, e në qoftë se ka qenë keqbërës, falja të këqijat!).[4]
Seid el Kahtani – MBUROJA E MUSLIMANIT – (Dhikri i Kuranit dhe Sunetit)
[1]Muslimi.
[2]Ebu Davudi (Sahih Ibn Maxhe).
[3]Ebu Davudi dhe Ibn Maxhe. (Sahih Ibn Maxhe).
[4]Sjellë nga Hakimi i cili e quan dhe të saktë. Me vlerësimin e tij pajtohet edhe Dhehebiu. (Ahkamul Xhenaiz të Albanit).
