Pyetja:

Cilat janë disa prej melaikeve dhe detyrat e tyre?

***

Përgjigjja:

Besojmë në melaiket e Allahut dhe ato janë ashtu siç thotë Allahu i Lartësuar:

E ata thanë: “I Gjithëmëshirshmi ka fëmijë!” Larg saj qoftë madhëria e Tij! Ja, ata janë robër të ndershëm, që nuk flasin para Tij. Ata veprojnë me urdhrin e Tij.” (Enbija: 26-27)

Allahu i Lartësuar i ka krijuar melaiket nga drita. Ato i bëjnë ibadet dhe janë të bindur ashtu siç thotë i Lartësuari:

Ata nuk shprehin mendjemadhësi në adhurimin ndaj Tij e as nuk u bëhet (ibadeti) monoton. Ata lartësojnë (Allahun) natë e ditë dhe nuk mërziten.” (Enbija: 19-20)

Dhe besojmë se çdo melek punon në atë që është i urdhëruar.

Xhibrili është i ngarkuar ta transmetojë shpalljen nga Allahu tek ata të cilët Allahu dëshiron nga Pejgamberët.

Mikaili është i ngarkuar për shiun dhe për bimët.

Israfili është i ngarkuar që të fryjë (Surit sh.p.) në Ditën e Gjykimit dhe në kohën e ringjalljes.

Meleku i vdekjes është i ngarkuar për marrjen e shpirtrave në kohën e vdekjes.

Meleku i kodrave është i ngarkuar për kodrat.

Maliku ështe roja e Xhehenemit.

Ka prej melekëve që janë të ngarkuar për embrionin njerëzor në mitër. Disa të tjerë i ruajnë njerëzit. Disa i shkruajnë veprat e tyre. Çdo individ i ka dy melekë. Thotë Allahu i Lartësuar:

Dhe kur dy engjëjt qëndrojnë pranë tij në të djathtë dhe në të majtë. Dhe ai nuk hedh ndonjë fjalë e të mos jetë pranë tij përcjellësi i gatshëm.” (Kaf: 17-18)

Disa melekë janë të ngarkuar ta pyesin njeriun. Pasi të varroset, do t’i vinë dy melekë dhe do ta pyesin: Kush është Zoti yt? Cila është feja jote? Kush është Profeti yt? Për këtë Allahu i Lartësuar thotë:

Allahu i forcon ata që besuan në fjalën e fortë (të mirë) në jetën e kësaj bote edhe në botën tjetër, ndërsa mizorët Allahu i bën të humbur. Allahu punon çka të dojë.” (Ibrahim: 27)

Disa melekë janë të ngarkuar për banorët e Xhennetit. Thotë Allahu i Lartësuar:

Do t’i vizitojnë engjëjt, duke hyrë në secilën derë. (U thonë) Selamun alejkum. Me durimin tuaj, gjetët shpëtimin. Sa përfundim i lavdishëm është ky vend.”
(Rad: 23-24)

Shejh Ibn Uthejmini, “Besimi i grupit të shpëtuar”