Pyetja:

A është e lejuar t’i rrahim fëmijët e tyre? Nëse po, për çfarë arsye lejohet kjo?

***

Përgjigjja:

Rrahja e fëmijëve është një prej defekteve gjatë procesit të edukimit të tyre. Është e vërtetë se fëmijët mund të lazdrohen dhe në shumë raste duket se nuk ka alternativë të ndaljes së tyre nga problemi, përpos rrahjes. Psikologët shënojnë rrezik permanent në edukatën e fëmijës, nëse për metodë të evitimit të problemeve, zhurmës, etj., përdoret dhuna, si: rrahja apo masa të tjera ndëshkuese, që ndikojnë negativisht në psikologjinë e fëmijës. Fëmija, nga rrahjet që i shkaktohen, e sidomos nga prindërit, krijon përshtypje të distancës dhe arbitraritetit të prindit ndaj tij, gjë që do të ndikojë keq në psikologjinë e fëmijës dhe do të reflektohet në moshën e pjekurisë. Fëmijët të cilët “edukohen” me dajak dhe dhunë, kur arrijnë moshën e pjekurisë, fitojnë një vetëkënaqësi dhe pavarësim të personalitetit të tyre. Kur u forcohet trupi, pastaj bëhen edhe rebelë dhe të padëgjueshëm, e shpeshherë edhe kërcënues.

Edukimi i fëmijëve përmes dialogut dhe këshillave, ndonëse është i vështirë dhe kërkon durim të madh, krijon te fëmijët një afërsi dhe respekt ndaj prindërve kur të rriten në moshën e pjekurisë, dhe në këtë mënyrë, atëherë kur më së shumti është nevoja që t’i marrin këshillat dhe mësimet e prindërve dhe edukatorëve, janë në gjendje t’i marrin sugjerimet e tyre më me lehtësi, dhe kështu ruhen nga rreziqet e mundshme që i kaplojnë adoleshentët.

Në mësimet islame gjejmë se fëmija mund të rrihet, vetëm atëherë kur i mbush dhjetë vite, pra kur të kuptuarit e ka në nivel, por nuk i “funksionon” arsyeja dhe atë për çështje të rëndësishme siç është namazi. Pra, përderisa prej moshës shtatëvjeçare të fëmijës, janë përdorur format e dialogut dhe marrëveshjes për ta edukuar dhe adaptuar me namaz, nëse kah mosha dhjetëvjeçare nëse çalon në kryerjen e atij obligimi për të cilin kishte marrë mësime plot tri vite, atëherë bën të rrihet. Bën të rrihet, por edhe atëherë në masë të vogël e jo me e shpreh mllefin apo nervozën duke e rrahur fëmijën. Allahu e di më së miri!

Muhamed Dërmaku