Pyetja:
Ekziston një hadith që thotë se një grua ia ofroj veten e saj të Dërguarit të Allahut ﷺ. Çfarë do të thotë një grua që i ofron veten një burri? A do të thotë se ajo ofron trupin e saj, apo do të thotë të kërkojë martesë të rregullt? Pse e refuzoi i Dërguari (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të!) ishte vetëm sepse ajo nuk ishte e bukur, apo sepse ai nuk kishte fare nevojë për të, si për shembull plotësimin e dëshirës, sepse ajo nuk ishte e bukur, ose sepse i mungonte angazhimi fetar, ose sepse ajo nuk kishte talent që mund të ndihmonte atë në davetin e tij?
***
Përgjigjja:
ngrehuni tek Allahu.
Së pari:
Ajo që nënkuptohet nga një grua që i ofron veten një burri është që ai të martohet me të, por pa mehr. Kjo ishte vetëm për Profetin ﷺ dhe jo për ndonjë nga ummeti i tij.
Allahu i Lartësuar thotë: “O Profet! Ne t’i kemi lejuar ty (për martesë), gratë që u ke dhënë dhuratat e martesës… si edhe gruan besimtare, që u vetëdha për ty, nëse ti dëshiron të martohesh me atë. Kjo të është lejuar vetëm ty e jo besimtarëve të tjerë.” (Ahzab: 50)
El-Baji (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: Nuk ka dallime në mendimet e dijetarëve në lidhje me faktin se nuk lejohet martesa pa dhënë mahr për dikë tjetër përveç Profetit ﷺ. Parimi themelor në lidhje me këtë është ajeti në të cilin Allahu i Lartësuar thotë: “O Profet! Ne t’i kemi lejuar ty (për martesë), gratë që u ke dhënë dhuratat e martesës… si edhe gruan besimtare, që u vetëdha për ty, nëse ti dëshiron të martohesh me atë. Kjo të është lejuar vetëm ty e jo besimtarëve të tjerë.” (Ahzab: 50)
Këtu Allahu i Lartësuar ka thënë se kjo ishte vetëm për Pejgamberin (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të), me përjashtim të të gjithë besimtarëve të tjerë, kështu që nuk i lejohet askujt përveç tij.
Në bazë të kuptimit të këtij hadithi, gruaja i tha: “O i Dërguar i Allahut, të ofroj veten time.” Ai ﷺ nuk e kritikoi atë për këtë, dhe nëse ishte gabim, ai do ta kundërshtonte dhe nuk do ta miratonte, sepse Profeti ﷺ nuk mund të miratonte asnjë të pavërtetë. Për më tepër, kur dikush tjetër ngrihej dhe kërkoi të martohej me të, ai nuk e la të martohej me të pa prikë, edhe pse ishte i varfër dhe në nevojë dhe nuk kishte asgjë për t’i dhënë asaj si prikë, aq sa Profeti ﷺ e martoi me të për atë që kishte mësuar përmendësh nga Kur’ani. Sikur t’i lejohej dikujt tjetër përveç Pejgamberit ﷺ të martohej pa dhënë mehr, ai nuk do ta pengonte në këtë rast, edhe pse njeriu është shumë i varfër dhe në nevojë të madhe. [1]
Së dyti:
Transmetohet nga Sehl ibn Sadi se një grua erdhi tek i Dërguari i Allahut ﷺ dhe i tha: “O i Dërguar i Allahut, kam ardhur për të dhënë veten për ty (në martesë).” I Dërguari i Allahut ﷺ e shikoi atë lart e poshtë, pastaj uli kokën. Kur gruaja pa që ai nuk kishte marrë asnjë vendim për të, u ul. Një burrë nga shokët e tij u ngrit dhe tha: “O i Dërguar i Allahut, nëse nuk ke nevojë për të, martoje me mua.” Ai ﷺ tha: “A ke ndonjë gjë për ti dhënë?” Ai tha: “Jo, pasha Allahun, o i Dërguar i Allahut.” Ai ﷺ tha: “Shko te familja jote dhe shiko nëse mund të gjesh diçka.” Kështu ai shkoi, pastaj u kthye dhe tha: “Jo, pasha Allahun, o i Dërguar i Allahut, nuk gjeta asgjë.” I Dërguar i Allahut ﷺ tha: “Shkoni (dhe shikoni nëse mund të gjeni diçka), qoftë edhe një unazë prej hekuri.” Kështu ai shkoi, pastaj u kthye dhe tha: “Jo, pasha Allahun, o i Dërguar i Allahut, as edhe një unazë prej hekuri, vetëm ky izar (rrobja e poshtme) ime.. – [Sahl tha: ai nuk kishte rida (veshje të sipërme)] –.. dhe ajo mund të ketë gjysmën e saj.” I Dërguari i Allahut ﷺ tha: “Çfarë do të bëjë ajo me izarin tuaj? Nëse e vesh, ajo nuk do të ketë asgjë prej saj dhe nëse e vesh, nuk do të kesh asgjë prej saj.” Burri u ul dhe pasi u ul gjatë, u ngrit (për t’u larguar). I Dërguari i Allahut ﷺ e pa atë duke u kthyer shpinën dhe urdhëroi që ta thërrisnin tek ai. Kur erdhi, tha: “Sa dini nga Kur’ani?” Ai tha: “Unë e di filan suren, filan suren, dhe filan suren – dhe i renditi ato. Ai ﷺ tha: “A i recitoni përmendësh?” Ai tha: “Po.” I Dërguari i Allahut ﷺ tha: “Shko. Unë ta jap ty (në martesë) për atë që di nga Kur’ani.” [2]
Profeti (paqja dhe mëshira e Allahut qofshin mbi të) e shikonte atë vetëm sepse pozita e tij ishte si ajo e një kërkuesi, të cilit i lejohet të shikojë gruan të cilës dëshiron t’i propozojë martesë, pastaj nëse i pëlqen ajo mund të martohet. atë, dhe nëse ai nuk e pëlqen atë, ai duhet të shmangë shikimin e tij.
Ibn Xheuzi (Allahu e mëshiroftë) ka thënë: “Pastaj ai e shikoi atë lart e poshtë” do të thotë se ai e shikoi fytyrën e saj, pastaj uli shikimin për të parë atë që është poshtë saj. Kjo tregon se lejohet shikimi i gruas me të cilën dëshiron të martohet. Ai e bëri këtë vetëm sepse ishte e mundur që mund të kishte dashur të martohej me të, pastaj kur vendosi të mos martohej me të, uli kokën”. [3]
Neveviu ka thënë: “Kjo tregon se lejohet që ai që dëshiron të martohet me një grua, ta ekzaminojë atë.” [4]
Sa i përket mungesës së Profetit ﷺ të martohet me të, ne nuk mund të jemi të sigurt për arsyen e kësaj. Sa shumë kërkues shikojnë një grua dhe pastaj ndryshojnë mendje, pavarësisht bukurisë së saj. Çështja nuk kufizohet në çështjen e bukurisë apo dëshirës; më tepër ajo që ka rëndësi është nëse kërkuesi e pëlqen atë dhe ndihet i qetë me të. Pejgamberi ﷺ ndoshta nuk e ka pëlqyer këtë grua, ose nuk ka ndier ndonjë prirje për t’u martuar me të, ose mund të ketë pasur arsye të tjera.
Dhe Allahu e di më së miri.
islamqa.info
————-
[1] El-Muntaka Sherh el-Muvatta’ (3/275)
[2] Buhariu (5030) dhe Muslimi (1425)
[3] Keshf el-Mushkil (2/270)
[4] Sharh Muslim (9/212)
