Kurthet që shejtani i përdor për të devijuar njerëzit

Pyetja:

Cila është radha e rëndësisë së akteve të adhurimit? Mësova nga një kasetë islame se shejtani ka kurthe, njëra prej të cilave është se ai fillon duke u përpjekur ta bëjë atë person jobesimtar; nëse ai nuk mund ta bëjë këtë, ai përpiqet ta bëjë atë të mos falet; nëse ai nuk mund ta bëjë këtë, ai përpiqet ta pengojë atë nga kryerja e ibadeteve që sjellin shpërblim më të madh, e kështu me radhë, derisa të arrijë në minimumin që mund të bëjë, gjë që është duke e bërë personin të teprojë me atë që është e lejuar; me fjalë të tjera, ai e bën atë ekstravagant dhe shpërdorues, shpresoj që ju mund të shpjegoni rendin e ibadeteve për nga rëndësia, sepse nuk e di se cilat sjellin shpërblim të madh dhe cilat sjellin shpërblim më të madh.

***

Përgjigjja: 

Falënderimi i takon Allahut.

Së pari:

Është sikur pyetësja po i referohet diçkaje që ajo ka dëgjuar nga një thirrëse islame, duke cituar diçka që Ibnul Kajjimi e ka përmendur në librin e tij të vlefshëm Medarixh e-Salikin. Ai (Allahu e mëshiroftë) përmendi shtatë devijime përmes të cilave shejtani i mallkuar dëshiron ta çojë të birin e Ademit në dënim dhe ai nuk kalon nga devijimi që do të çonte në përfundimin më të keq në atë që vjen më pas nëse ai nuk ka arritur të arrijë asgjë me të parën.

Ibnul Kajjimi (Allahu e mëshiroftë) ka thënë:

1. Devijimi i parë është ai përmes të cilit ata shejtani përpiqet ta çojë atë në mosbesim në Allahun, fenë e Tij, takimin me Të, cilësitë e Tij të përsosura dhe çfarë na kanë thënë të dërguarit e Tij për Të. Nëse ai e arrin qëllimin e tij përmes këtij devijimi, atëherë zjarri i armiqësisë së tij do të ftohet dhe ai do të ndjejë lehtësim. Por nëse individi e kapërcen këtë përpjekje djallëzore me anë të mprehtësisë së tij, e cila bazohet në udhëzim, dhe shpëtohet prej tij, dhe drita e besimit në zemrën e tij mbetet e paprekur, atëherë shejtani do të kalojë në devijimin e dytë.

2. Devijimi i dytë është devijimi i bidatit (bid ‘ah), nëse kjo përfshin besimin që është në kundërshtim me atë me të cilin Allahu dërgoi të Dërguarin e Tij dhe zbriti Librin e Tij; ose nëpërmjet adhurimit të Allahut në mënyra për të cilat Allahu nuk i ka dhënë leje, siç janë ritualet dhe praktikat që janë futur në fe, asnjë prej të cilave Allahu nuk do ta pranojë…

Nëse individi e kapërcen këtë tentativë djallëzore dhe shpëton nga ky devijim me anë të dritës së Sunetit, dhe ai e mbrojti veten kundër tij duke ndjekur me të vërtetë Profetin ﷺ dhe duke iu përmbajtur asaj që është transmetuar nga më të mirat e brezave, përkatësisht sahabëve dhe atyre që i pasuan ata në të vërtetë, ka shumë pak gjasa që njerëzit e gjeneratave të mëvonshme të lejojnë që një person i tillë të jetë i sigurt nga ky lloj devijimi. Nëse ai u shpëton atyre, atëherë nxitësit e bidatit do t’i ngrenë kurthe dhe do t’i shkaktojnë shumë telashe dhe do ta akuzojnë atë si bidatçi.

3. Devijimi i tretë janë mëkatet e mëdha. Nëse shejtani ka mundësi, ai do të përpiqet ta joshë atë dhe t’i bëjë mëkatet e mëdha t’i duken tërheqëse dhe do ta shtyjë atë të vonojë pendimin. … Nëse individi e kapërcen këtë përpjekje djallëzore me mbrojtjen e Allahut, ose nëpërmjet pendimit të sinqertë që do ta shpëtojë prej saj, atëherë shejtani do t’i drejtohet devijimit të katërt.

4. Devijimi i katërt janë mëkatet e vogla. Shejtani do ta inkurajojë atë që të kryejë shumë prej tyre dhe do t’i thotë: Mos u shqetëso për mëkatet e vogla, përderisa u shmangesh mëkateve të mëdha; a nuk e dini se mëkatet e vogla mund të falen nëse i shmangeni mëkateve të mëdha dhe bëni disa vepra të mira? Dhe ai do të vazhdojë të përpiqet ta bindë atë se kjo nuk është një çështje serioze, në mënyrë që ai të këmbëngulë në to, aq sa ai që bën një mëkat të madh, por është i frikësuar, i shqetësuar dhe i mbushur me keqardhje do të jetë më i mirë se ai, sepse këmbëngulja në mëkatin e vogël është më e keqe se mëkati i madh i përmendur më sipër. Nuk ka mëkat të madh nëse pendohet dhe kërkon falje, dhe nuk ka mëkat të vogël nëse vazhdon në të. Pejgamberi ﷺ tha: “Kini kujdes nga mëkatet që i konsideroni të vogla.” Pastaj ai dha një shëmbëlltyrë të kësaj, domethënë njerëzit që u ndalën në shkretëtirë dhe kishin nevojë të mblidhnin dru zjarri, kështu që një person solli një shkop dhe një tjetër solli një shkop, derisa ata grumbulluan një grumbull të madh, pastaj ndezën një zjarr dhe gatuan bukë. Në mënyrë të ngjashme, mëkatet që njerëzit i konsiderojnë si të vogla grumbullohen ndërsa individi mendon se nuk janë asgjë, derisa të çojnë në dënimin e tij.

5. Devijimi i pestë janë veprimet e lejuara për të cilat nuk ka faj ai që i kryen, por shejtani do ta shpërqendrojë atë me to, në mënyrë që ai të mos kryejë shumë ibadete dhe të mos përpiqet për të siguruar furnizim. për ahiretin. Pastaj shejtani përpiqet ta bëjë atë të heqë dorë nga disa sunete, pastaj pasi e detyron të heqë dorë nga disa ibadete sunete, ai përpiqet ta bëjë atë të heqë dorë nga ibadetet e detyrueshme. Dëmi më i vogël që mund t’i shkaktojë atij është ta bëjë atë të humbasë një pjesë të madhe të veprave të mira dhe ta bëjë atë të dështojë të arrijë statusin e lartë. Nëse individi do ta kuptonte se sa i mungonte veprat e mira, ai nuk do të kishte humbur asnjë prej ibadeteve, por ai është i paditur për shpërblimin që mund të arrinte për çdo ibadet. Nëse ai shpëtohet nga ky devijim për shkak të mprehtësisë së tij të përsosur dhe dritës së udhëzimit, dhe njohjes së virtytit të akteve të adhurimit dhe rëndësisë së kryerjes së një pjese të madhe prej tyre, sa e shkurtër është jeta e tij, sa e rëndësishme është ajo se duhet të përpiqet në kryerjen e veprave të mira dhe sa bujar është Allahu në dhënien e shpërblimit dhe kujdeset shumë për mënyrën se si e kalon kohën e tij dhe nuk lë të kalojë asnjë minutë pa fituar shpërblim për veprat e mira – në atë rast armiku do të kërkojnë të vendosin diversionin e gjashtë.

6. Devijimi i gjashtë po e shtyn atë të bëjë vepra të drejta dhe ibadete që fitojnë më pak shpërblim se të tjerët, dhe e shtyn atë të përqendrohet në këtë. Kështu ai i bën thirrje atij virtytin që do të fitojë prej tij dhe i sjell në mendje shpërblimet që do të fitojë me këtë, në mënyrë që ta shpërqendrojë atë nga ibadetet e tjera që janë më të larta se ato dhe që do t’i sillnin shpërblim më të madh. Duke qenë se shejtani nuk arriti ta ndalojë atë që të arrijë ndonjë shpërblim, ai përpiqet të zvogëlojë shpërblimin që ai fiton, në mënyrë që të mos arrijë përsosmërinë dhe statusin e lartë. Ai e bën këtë duke e shpërqendruar atë me ibadete dhe vepra të drejta që janë më të ulëta në aspektin e shpërblimit, për ta penguar atë të bëjë ato që do t’i sjellin shpërblim më të madh dhe me ato që janë më pak të dashura për Allahun, për ta penguar atë nga ato të cilat janë më të dashura për Të.

Por ku janë ata që janë në gjendje ta kapërcejnë këtë devijim? Ata janë të paktë në këtë botë, sepse shejtani arrin të fusë shumicën me devijimin e parë. Nëse dikush shpëtohet nga ky devijim, sepse ai ka mësuar për veprat e drejta dhe shkallën e rëndësisë së tyre para Allahut, dhe se si ato ndryshojnë në virtyt, dhe çfarë epshet shpërblimi, dhe ai ka mësuar të dallojë midis atyre me rëndësi më të madhe dhe atyre me rëndësinë më të vogël, midis atyre që janë superiore dhe atyre që janë inferiore, midis atyre që janë më të parët dhe atyre që janë më pak se kaq, midis atyre që janë dominuese dhe atyre që janë të varur, atëherë ai do të shpëtojë nga ky diversion. Është shumë e rëndësishme që ai që dëshiron të shpëtojë nga ky devijim, të mësojë se midis veprave ka ato që janë mbizotëruese dhe ato që janë të varura, ato që janë para së gjithash dhe ato që janë më pak se kaq, ato që janë në kulm. dhe ato që janë më të ulëta se ajo, siç përmendet në hadithin sahih: “Lutja më e mirë për falje (sejjid el-istighfar) që mund të thotë njeriu është: Allahume ente rabbi, la ilahe ila ente… (O Allah, Ti je Zoti im, nuk ka të adhuruar tjetër me meritë përveç Teje…) Sipas një hadithi tjetër: “Xhihadi është kulmi i çështjes”. Dhe në një transmetim tjetër: “Veprat e mira mburreshin me njëra-tjetrën,” dhe secila vepër përmendi statusin dhe virtytin e saj, dhe bamirësia kishte përparësi ndaj të gjithave. Askush nuk mund ta kapërcejë këtë devijim, përveç atyre që kanë mendje të thellë dhe sinqeritet, dhe janë njerëz të ditur që ndihmohen për të ndjekur rrugën e së vërtetës. Nëse ata i japin vlerësimin e duhur ibadeteve të ndryshme dhe veprave të drejta, secilit do t’i jepet e drejta e tij.

Nëse ai shpëtohet nga kjo, mbetet një diversion përmes të cilit armiku i tij do të përpiqet ta dëmtojë atë, dhe kjo është e pashmangshme. Nëse dikush do të shpëtonte prej tij, do të ishin të dërguarit dhe profetët e Allahut, më të dashurit e krijimit tek Ai. Ky devijim është motivimi i armikut që trupat e tij të shkaktojnë të gjitha llojet e dëmeve, fizike dhe verbale, që rrjedhin nga vullneti i keq, dhe është në përpjesëtim me përpjekjet e individit për të bërë mirë. Sa më e madhe të jetë përpjekja e tij, aq më të mëdha janë përpjekjet e armikut dhe aq më shumë njerëz do të nxisë t’i shkaktojnë dëm dhe do të mbledhë trupat e tij kundër tij për t’i shkaktuar atij çdo dëm të mundshëm. Nuk ka asnjë mënyrë që ai ta kapërcejë këtë devijim, sepse sa më shumë të përpiqet dhe sa më të mëdha të bëjë përpjekjet e tij për t’i thirrur njerëzit tek Allahu dhe për t’i nxitur ata që t’i zbatojnë urdhrat e Tij, aq më shumë armiku i tij do të përpiqet t’i tundojë njerëzit e marrë për t’i shkaktuar atij dëm. Kur të përballet me këtë diversion, duhet të përgatitet për luftë dhe të fillojë të luftojë armikun për hir të Allahut dhe me ndihmën e Allahut”. [1]

Së dyti:

Lidhur me pyetjen rreth renditjes së ibadeteve dhe cila është më e mira prej tyre, kjo është përgjigjur më parë në këtë faqe interneti dhe kemi shpjeguar se ndryshon nga një person dhe situatë në tjetrën.

Mirëpo, një nga gjërat më të dobishme që do ta ndihmojë njeriun në çështjet e tij fetare dhe do ta mbajë të palëkundur në rrugën e Islamit, si dhe do të jetë më efektive për ta bërë atë të qëndrueshëm në bindjen ndaj Allahut, është të përkujtojë vazhdimisht Zotin e tij në të gjitha çështjet e tij dhe duke lexuar vazhdimisht dhikër në të gjitha situatat.

Transmetohet nga Abdullah ibn Bisr (Allahu qoftë i kënaqur me të) se një burrë tha: “O i Dërguar i Allahut, mësimet e Islamit po bëhen të shumta për mua. Më thuaj diçka që mund t’i përmbahem. Ai ﷺ tha: “Mbaje gjuhën e lagur me përmendjen e Allahut.” [2]

Dhe Allahu e di më së miri.

islamqa.info

————–

[1] Madarixh e-Salikin bejna Manazil ijjeke na‘budu ue ijjeke nesta‘in (1/237)

[2] Tirmidhiu (3375); tha: Është hadith hasen garib. Ajo u klasifikua si sahih nga shejh Albani.